17 marca 2011 r., Rząd Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił, że przerwie opracowywanie ustawy o zryczałtowanej rekompensacie za własność prywatną, tak zwanej “rough justice” (pol. “twarda sprawiedliwość”), określenie wymyślone przez jej głównego orędownika ambasadora Stuarta Eizenstata, który jest głównym doradcą w Biurze ds. Kwestii Związanych z Holokaustem Departamentu Stanu Stanów Zjednoczonych, stworzonym przez Prezydenta Clintona w porozumieniu z Muzeum Pamięci o Holokau ście Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Decyzje uchwalone przez Senat (w 2008 r.) i Izbę Reprezentantów (w 2005 i 2008 r.) żądają , aby Polska była przygotowana na natychmiastowe wypłacenie zryczałtowanej rekompensaty z dwóch powodów. Pierwszym powodem jest to iż pozostałe Europejskie kraje, które były pod okupacją niemiecką lub wspólpracowały z nazistowskimi Niemcami wprowadziły ustawy ws. odszkodowania z tytułu utraconej własności prywatnej . Drugim powodem jest powolność polskich sądów ws. postawiania wyroków związanych z zażaleniami o odszkodowania za własność prywatną utraconą podczas II-giej wojny światowej.
Ponadto, rekompensata za utraconą własność prywatną podczas II-giej wojny światowej nadal jest kontrowersyjną sprawą w relacjach polsko-amerykańskich. Międzynarodowe organizacje żydowskie domagają się, aby współcześni Polscy podatnicy zapłacili przynajmniej 50 miliardów dolarów za przedwojenne prywatne posiadłości żydowskie — kwota która stanowi ok. 20% całej sumy do wypłaty. Jeżeli wszystkim wnioskodawcom zostanie wypłacona taka suma to współcześni polscy podatnicy wypłacą ok. 250 miliardów dolarów co stanowi ok. połowę PKB Polski.
Kongres Polonii Amerykańskiej wypowiedział się publicznie przeciwko presji, którą Rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki wywiera na Polskę ws. zapłaty tak potężnej sumy zryczałtowanych odszkodowań. We wrześniu 2008 roku, Prezydent Kongresu Polonii Amerykańskiej Frank J. Spula zwrócił się prośbą do trzech przedstawicieli Delegacji Kongresowej stanu Illinois o wycofanie z Izby Reprezentantów uchwały z tego roku, która żądała, żeby w Polsce powstała ustawa ws. zryczałtowanego odszkodowania za utracone posiadłości żydowskie podczas II-giej Wojny Światowej.
17 marca 2011 r., były Minister Spraw Zagranicznych Radosław Sikorski tłumaczył iż w ramach porozumienia z roku 1960 podpisanego przez Stany Zjednoczone i Polskę, kraj naszych przodków pokrył wszelkie żądania o rekompensatę za utracone prywatne posiadłości w Polsce, które należały do obywateli Stanów Zjednoczonych przed 1 września 1939 roku. Ponadto, Minister Spraw Zagranicznych Sikorski spostrzegł, że jeżeli Stany Zjednoczone chcą pomóc polskicm Żydom oraz światowym organizacjom żydowskim, czas aby to uczynić minął w 1942 r., kiedy Jan Karski powiadomił Prezydenta Franklina D. Roosevelta oraz Sędzię Sądu Najwyższego Felixa Frankfurtera o masowym morderstwie Żydów dokonoywanym przez Nazistowskie Niemcy na okupowanej przez nich polskiej ziemi.
Minister Sikorski prawidłowo stwierdził że pora na “twardą sprawiedliwość” dawno nastąpiła, i Ci którzy starają się o zadośćuczynienie z tytułu utraconej posiadłości podczas II-giej wojny światowej powinni się zwrócić do polskich sądów, gdyż każda sprawa jest inna. Spostrzeżenia Sikorskiego podobnie są trafne w lipcu 2015 r. jak i w marcu 2011 r., kiedy pierwszy raz zostały przez niego wygłoszone.
My, dyrektorzy krajowi Kongresu Polonii Amerykańskiej chcemy, aby Rząd Stanów Zjednoczonych przestał nagabywać Polskę. Z tego powodu nadal kategorycznie nie zgadzamy się z anty-polską pozycją zajętą przez współprzewodniczących Komitetu Stanów Zjednoczonych w sprawach bezpieczeństwa i współpracy z Europą (Komisja Helsińska), Reprezentantem Christopher’em Smith (R-NJ4) i Senatorem Benjamin’em Cardin (D-MD), którzy w maju 2011 r. potępili poprawną decyzję Rządu Rzeczypospolitej Polskiej o nieuchwaleniu ustawy ws. wypłaty zryczałtowanej rekompensaty.
Z tego powodu, zachęcamy do sponsorowania rezolucji Senatu U.S.A. ws. Polski i Polaków podczas II-giej Wojny Światowej która prezentuje amerykańskiej opinii publicznej następujące punkty:
1. Polska była zwycięskim sojusznikiem Organizacji Narodów Zjednoczonych.
2. Polskie siły zbrojne były czwartymi względem wielkości (poza byłym związkiem Radzieckim, byłym Imperium Brytyjskim i Stanami Zjednoczonymi) wśród zaangażowanych w walce w Europie przeciwko Państwom Osi.
3. Nazistowskie Niemcy nie zamierzały utworzyć Polskiego kolaboracyjnego satelickiego państwa podbitej i okupowanej przez Niemiecy polskiej ziemii.
4. Polska i Polacy NIE współpracowali z nazistowskimi Niemcami w okropnej zbrodni, ktorą było masowe morderstwo europejskich Żydów.
5. Polska, jako kraj członkowski ONZ-u, została potraktowana przez Komunistów bardziej represyjnie niż pozostałe państwa wyzwolone przez Armie Radziecką, a poprzednio współpracujące z Niemcami hitlerowskimi takie jak Bulgaria i Rumunia. Związek Radziecki uzasadniał swoją militarną okupację Polski i komunistyczna politykę wymyśloną obawą, że Polacy bedą kontynuować hitlerowski pogrom Żydów. Wielu polityków i ludzi w krajach zachodnich wierzyło tej stalinowskiej propagandzie zaraz po wojnie — a niektórzy wierzą w to do dziś.
Niezależnie od tego czy jesteśmy obywatelami Waszego stanu, Maryland, staliście się orędownikami Polonii amerykańskiej w Senacie Stanów Zjednoczonych. W ciągu ostatnich kilku lat, fałszywe stwierdzenia o historii Polski oraz jej roli podczas II-giej wojny światowej propagowane przez media (m. in. fałszywe stwierdzenie że Polska i Polacy współpracowali z niemieckimi Nazistami w dokonaniu masowego morderstwa Żydów europejskich) zbiegały się z wnioskami Kongresu Stanów Zjednoczonych skierowanymi do Polski o wypłatę zryczałtowanej rekompensaty europejskim Żydom.
List do Sekretarza Stanu Johna Kerry’ego z 2 lipca 2015 r. jest najnowszym bezpodstawnym podaniem (podpisanym przez 46 członków Izby Reprezentantów) o rekompensatę od Polski za ziemię żydowską, która została odebrana właścicielom przez Niemców hitlerowskich podczas II-giej wojny światowej, a później znacjonalizowana przez komunistów na okupowanej polskiej ziemi.
Z tych powodów prosimy o skorygowanie fałszywych informacji o roli Polaków podczas II-giej wojny światowej, w które wierzy amerykańska opinia publiczna. Rozpowszechnienie wyżej wymienionych punktów wśród Amerykanów i reszty świata uzasadni że Państwo Polskie, jak nazywał się rząd Polski w czasie II-giej wojny światowej, nie współpracowało z nazistowskimi Niemcami w masakrowaniu europejskich Żydów na polskiej ziemi okupowanej przez Niemcy. Z tego powodu III Rzeczpospolita nie powinna być zmuszana do kompensaty za przestępstwa przez nią nie popełnione podczas II-giej wojny światowej.
Wnioski o zryczałtowaną rekompensatę za utracony dobytek nie powinny być kierowane do Warszawy, lecz do Moskwy i Berlina. Te osoby, które pragną uzyskać rekompensatę za utracony majątek własny lub swoich przodków powinni skorzystać z pomocy polskich sądów. Polacy, jako indywidualne osoby, miały różne interakcje z Żydami podczas II-giej wojny światowej, aczkolwiek Polska jako naród NIGDY nie współpracowała z niemieckimi nazistami w prześladowaniu i mordowaniu Żydów. Kolaborację zawsze sugeruje silniejsza strona, a nazistowskie Niemcy NIE CHCIAŁY współpracować z Polską, lecz chciały ją zlikwidować. Większość państw we wschodniej i zachodniej europie stworzyło pro-nazistowskie rządy, lecz Polska takiego rządu nie miała na swojej ziemi. Amerykanie muszą to przyjąć do wiadomości w kontekście powracającego imperializmu Rosyjskiego.
Fałszywe informacje o roli Polski podczas II-giej wojny światowej mogą wpłynąć negatywnie na opinię Amerykanów wobec zobowiązań NATO, jeżeli Polska będzie zaatakowana ze wschodu. Obłudne stwierdzenia o czynach Polaków podczas wojny niesłusznie usprawiedliwiają presję ze strony Stanów Zjednoczonych ws. wypłaty zryczałtowanej rekompensaty. Wiele osób wtajemniczonych mówi, że z powodu opozycji ze strony Polski ws. ustawy związanej z rekompensatą, rząd Stanów Zjednoczonych nie jest skłonny znieść wizy dla Polaków chcących odwiedzić Stany Zjednoczone.
Będziemy bardzo wdzięczni jeżeli zgodzicie się zasponsorować rezolucje Senatu Stanów Zjednoczonych zgodną z wyżej wymienionymi faktami na temat roli Polski podczas II-giej wojny światowej — pozwoli to na poprawienie stosunków polsko-amerykańskich.
Oczekujemy poytywnego rozpatrzenia naszej prośby. Sądzimy że jest to właściwy kolejny krok dla Polski jak i dla Stanów Zjednoczonych.